Κυριακή 4 Σεπτεμβρίου 2016

Το μουσικό μου "μαξιλάρι"

Πάει πολύ καιρός από τη κυκλοφορία του τραγουδιού "Το μαξιλάρι". Αποφάσισα να γράψω ένα άρθρο συναισθηματικού περιεχομένου. Καλλιό αργά, παρά ποτέ λένε! Για να μη μακρυγορώ νομίζω πως για το συγκεκριμένο τραγούδι δεν υπάρχουν λόγια να περιγράψουν την ακριβής σημασία του. Αλλά ας κάνω μια προσπάθεια.. 
Για μένα, θεωρώ ότι είναι το πιο κορυφαίο τραγούδι της. Αν και σχετικά πρόσφατα φαν της, μπορώ άνετα να διακρίνω κάποια πράγματα. Είναι ιδιαιτέρως τιμή μου, που την αγάπησα και απέκτησε την αμέριστη υποστήριξη μου τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή. Στην "ωρίμανση" της. Τις τελευταίες ώρες το ακούω συνέχεια. Μάλλον έχω λόγο {Περίεργη κατάσταση και η εφηβεία!}. Λεπτό προς λεπτό συνειδητοποιώ πως αυτό το τραγούδι δεν έχει ημερομηνία λήξης! Κάθε φορά μου προκαλεί την ίδια αίσθηση της πρώτης. Η ερμηνεία της σου χαιδεύει  τα αυτιά όπως και την ψυχή τόσο 'προσεχτικά'. Εκφράζει απόλυτα τη προσωπική μου ψύχωση, όπως και όλες τις ρομαντικές ψυχές πιστεύω. Και δεν αναφέρομαι μόνο στον έρωτα αλλά στην ευρύτερη έννοια της αγνής αγάπης. Μακάρι η νέα γενιά να περικυκλωνόταν από τέτοια τραγούδια, και όχι αυτά που τους πλασάρουν τα ραδιόφωνα και η μόδα. Και στον έρωτα θα αναθεωρούσαν κάποια πράγματα, και σεξουαλικά. Δεν υπερβάλλω καθόλου! Και εγώ στην εφηβεία μου είμαι και βλέπω πως αντιμετωπίζουν κάποια πράγματα οι συνομήλικοι μου. Δυστυχώς χωρίς παιδεία οι περισσότεροι. Και η μουσική καθορίζει σημαντικά και την ποιότητα ενός χαρακτήρα και την ευγένεια της ψυχής του. Μεγάλο μερίδιο εγκάρδιων ευχαριστιών έχουν και οι συνθέτες του τραγουδιού. Άνθρωποι της τέχνης που με τόσο έμπνευση δημιούργησαν αυτό το όμορφο τραγούδι και συντροφιά για πολλούς. Στο στιχουργό Κ. Νίκο Μωραίτη και στο Κ. Βασίλη Γαβριηλίδη που έντυσε τόσο μελωδικά  το κομμάτι. Γιατί το τραγούδι δεν φύτρωσε από μόνο του. Ο ήχος των βιολιών καθ'όλη την διάρκεια αυτού του μουσικού ταξιδιού παραδεισένιος και ειδικά σε κάποια σημεία που ακούγονται ορχηστρικά! Μπράβο Κ. Γαβριηλίδη! Για τη Δ. Βανδή απλά την ευχαριστώ που μπήκε στη ζωή μου. :)